Hey, ik ben Birte Willekens.
Ik ben ervaringsdeskundige psychotherapeut, medicijnvrouw en buddy.
Ik kies voor een alternatieve aanpak, de reguliere weg is er al genoeg.
Vaak beschouwen we onze 'complicaties' als obstakels die ons beletten om ons volste leven te kunnen leiden.
Dit was ook lange tijd mijn perspectief.
Mijn visie veranderde echter toen ik besefte dat die 'complicaties' of ziektes eigenlijk de taal zijn waarmee mijn lichaam met me communiceert. Ik leerde ernaar te luisteren en te begrijpen waarom ik de gevoelens en ervaringen doormaakte die zich in mijn leven afspeelden.
Ik leerde de taal te spreken die mijn lichaam met me sprak, en door daarop te reageren kon ik mijn lichaam 'ten dienste staan' zoals het van me vroeg en nodig had.
Zo sloten mijn lijf en ik vrede.
Samen lieten we los wat vertrekken mocht.
Mijn persoonlijke levenspad heeft veel uitdagende wegen gekend.
Mijn jeugd was verre van gemakkelijk, waarin ik worstelde met onzekerheden en intense emoties die mijn gedachten overspoelden. Ik was voortdurend bezig met zelfreflectie en het zoeken naar begrijpelijke antwoorden op levensvragen. Ik was stil, verlegen en leefde voornamelijk in mijn eigen gedachten.
Ik probeerde mijn weg te vinden in een doolhof van complexe gedachtepatronen over diepgaande levenskwesties. Hoe harder ik zocht, hoe meer doodlopende wegen ik tegenkwam.
Mijn levensenergie begon langzaam te vervagen en ik voelde me steeds zwakker. Dit maakte me vatbaar voor negatieve invloeden die mijn leven verstoorden en ervoor zorgden dat ik vast kwam te zitten in een overlevingsmodus.
Mijn wereld werd steeds kleiner en ik raakte verstrikt in mijn eigen gedachten, die steeds somberder werden. Omdat ik mezelf afsloot en met niemand durfde te praten, werden mijn gedachten alleen maar zwaarder.
Het was een constante strijd om overeind te blijven. Ik ontwikkelde verschillende manieren om hiermee om te gaan, wat me een gevoel van controle en stabiliteit gaf. Helaas namen deze copingstrategieën uiteindelijk de controle van me over in plaats van me te helpen.
Als gevolg hiervan bewandelde ik mijn pad vanuit overlevingsmodus. Onbewust creëerde ik een onveilige en ongezonde basis binnen mezelf.
Vanaf een jonge leeftijd namen mijn ouders me regelmatig mee naar therapeuten en dokters. Nu begrijp ik dat deze sessies vormen van speltherapie waren, maar destijds begreep ik niet waarom ik hier steeds weer heen moest en wat er van mij verwacht werd. Het versterkte mijn twijfels over mezelf alleen maar meer, maar natuurlijk durfde ik dat met niemand te delen.
Daarnaast werd ik ook geconfronteerd met pesterijen.
Ik werd langdurig gepest, vanaf de kleuterklas tot en met het vijfde leerjaar. Zelfs nadat ik naar een andere school ging, begon het pestgedrag weer in de eerste graad van de middelbare school. Het gebrek aan weerbaarheid en de angst om mijn ouders nog meer te belasten, omdat ik al worstelde met het idee dat er iets mis met me was, maakten het moeilijk om ondersteuning te vragen. Ik besef nu dat dit te maken had met een gemist stuk in mijn opvoeding. Zonder de juiste handvaten om met pesten om te gaan, zonk ik dieper weg en wist ik niet hoe ik deze situaties kon vermijden. Dit gewicht woog zwaar op me en maakte me alleen maar meer gesloten en onzeker.
Als kind slaagde ik erin om me door al die ongemakken heen te worstelen. Maar toen ik in mijn puberteit belandde, veranderde dit.
De negatieve gedachten werden intenser en begonnen het van me over te nemen, waardoor ik niet meer kon functioneren zoals van een veertienjarige werd verwacht. Dit leidde tot mijn eerste opname in een psychiatrisch ziekenhuis.
Gedurende de volgende zeven jaar werd ik herhaaldelijk opgenomen en ontslagen uit verschillende psychiatrische ziekenhuizen. In plaats van dat dit mij hielp, verslechterde mijn situatie steeds meer en ontwikkelde ik nieuwe problemen.
Ik was voortdurend bang. Mijn extreme verlegenheid en zwijgzaamheid maakten dat ik een angststoornis ontwikkelde, waardoor ik me nog meer afsloot van de wereld om me heen.
Ik begon regels te bedenken over hoe ik dingen moest doen en wat ik absoluut moest vermijden. Ik ontwikkelde smetvrees, waarbij mijn gedachten voortdurend waakzaam waren om mezelf 'veilig' te houden. Deze dwangmatige gedachten en handelingen staan ook bekend als obsessieve-compulsieve stoornis (OCD).
De duisternis in mijn hoofd werd versterkt door een zware depressie, die me zo suïcidaal maakte dat ik meerdere zelfmoordpogingen ondernam.
Ik gleed af in een ernstige eetstoornis die me uiteindelijk in een rolstoel deed belanden, omdat ik zo sterk was vermagerd dat mijn benen niet langer de kracht hadden om mijn lichaam te dragen.
Dit speelde zich allemaal af tijdens mijn puberteit, een cruciale periode waarin mijn brein zich het meest aan het ontwikkelen was en ik, net als elke andere tiener, een veilige ruimte nodig had om mezelf te ontdekken.
Helaas lukte het mijn omgeving niet om mij die ruimte op de juiste manier te bieden. De opnames in psychiatrische ziekenhuizen gaven me niet het gevoel dat ik geholpen werd. Integendeel, ik werd er alleen maar onzekerder door en sloot me steeds meer af.
Telkens werd er van me verwacht dat ik op een bepaalde manier aan mezelf zou werken, volgens een bepaalde methode. Maar telkens ontdekte ik dat die methode niet voor mij werkte.
Ik kreeg keer op keer te horen dat ze me niet verder konden helpen, wat onbedoeld de boodschap overbracht dat er iets mis met me was en dat het niet op te lossen viel.
Dit zorgde ervoor dat mijn doorzettingsvermogen steeds kleiner werd en uiteindelijk leidde tot een gevoel van levensmoeheid waar niemand nog een lichtpuntje in vinden kon.
Na jarenlang allerlei therapeutische technieken te hebben geprobeerd en in en uit psychiatrische ziekenhuizen ging, was ik volledig uitgeput.
Ik had gestreden zoals de maatschappij van me verwachtte, maar het had zijn tol geëist.
Uiteindelijk vond ik gehoor, begrip en ondersteuning bij mijn behandelende artsen en therapeuten, die me in deze uitzichtloosheid bijstonden. Met hun steun begon ik het pad te bewandelen naar de dag waarop ik toestemming zou krijgen om te sterven.
Op twintigjarige leeftijd verliet ik mijn laatste opname met een euthanasieverzoek. Ik kreeg te horen dat er geen verdere behandelmogelijkheden waren en ik uitbehandeld was. Ik voelde me volledig uitgeput en klaar om dit leven achter me te laten.
Het streven naar een waardig levenseinde was het enige wat nog haalbaar leek voor mij.
Als ik nu terugkijk, realiseer ik me dat het bewandelen van dat pad het zwaarste was wat ik ooit in mijn leven heb gedaan.
Ondanks de moeilijkheden, bracht het me een enorme opluchting om eindelijk begrepen te worden.
Het was deze erkenning die me uiteindelijk op een bijzondere manier kracht gaf.
Na mijn laatste opname besloten zowel mijn ouders als ik dat het niet langer haalbaar was voor mij om terug te keren naar het ouderlijk huis. De donkere herinneringen aan de moeilijke periodes die ik daar had meegemaakt, maakten het geen geschikte plek meer voor me.
Daarom besloten we om gebruik te maken van de dienst "begeleid zelfstandig wonen", zodat ik op een goede manier ondersteund kon worden bij het wonen alleen. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een plekje voor mezelf had waar ik me veilig kon voelen. Dit bracht me een enorme innerlijke rust.
Zo vond er een keerpunt plaats.
Ik besloot om iets te proberen wat ik nog nooit eerder had gedaan. Ik koos ervoor om alle externe technieken los te laten en mijn eigen weg naar herstel te vinden. In feite deed ik dit zelfs zonder me er volledig bewust van te zijn, omdat ik simpelweg probeerde de slopende wachttijd tot mijn goedkeuring voor euthanasie zo goed mogelijk te doorstaan.
Er was één ding dat ik nog nooit had geprobeerd:
me openstellen voor spiritualiteit en de kracht ontdekken van plantmedicijnen.
Op een bijzondere en liefdevolle manier verscheen er een veld waarin ik me veilig voelde en werd gedragen. Dit was eng en onbekend, iets waar ik totaal geen ervaring mee had. Maar het was juist die onbekendheid die zo waardevol bleek te zijn.
Voor het eerst voelde ik me veilig bij een onbekend persoon en durfde ik mijn gevoelens op op zo'n diep niveau blootgeven. De tijd en ruimte die me geboden werden om hulp te accepteren, hebben me enorm geholpen.
Ik vertrouwde.
Dat was tenslotte het enige wat ik nog kon doen. De huidige situatie kon niet erger worden.
Ik nam aan wat me werd aangereikt en onder begeleiding maakte ik kennis met plantmedicijnen en onderging ik diepgaande reizen met Golden Teachers en het Grootmoedermedicijn.
Langzaam maar zeker begon ik een verandering in mijn gemoedstoestand op te merken. Ik kreeg meer begrip en inzicht in mijn eigen situatie en problemen, wat me de kracht gaf om de juiste stappen te zetten.
Op een gegeven moment besefte ik echter dat ik niet langer op deze manier kon doorgaan.
Ik voelde een diep verlangen om mezelf te bevrijden van de negatieve gedachten en emoties die me gevangen hielden.
Ik begon te experimenteren met verschillende alternatieve en spirituele benaderingen. Ik verdiepte me in de werking van de geest en het energetische aspect van ons bestaan. Ik leerde over de kracht van meditatie, lichaamswerk en natuurlijke geneeswijzen. Deze benaderingen hielpen me om meer in contact te komen met mezelf, mijn emoties te begrijpen en te accepteren, en mijn gedachten te observeren zonder erin verstrikt te raken.
Door deze reis van zelfontdekking en heling ontdekte ik ook de kracht van de natuur en de vijf natuurelementen. Ik begon te begrijpen hoe deze elementen in ons leven aanwezig zijn en hoe ze ons kunnen ondersteunen in onze groei en genezing.
Vuur, wind, aarde, water en ether zijn niet alleen fysieke elementen, maar ook symbolen voor bepaalde aspecten van ons innerlijke leven. Ze vertegenwoordigen verschillende kwaliteiten en energieën die we in onszelf kunnen cultiveren. Door deze elementen bewust in ons leven te integreren, kunnen we een diepere verbinding met onszelf en de wereld om ons heen ervaren.
Het was echter nog steeds een hobbelige reis. Plantmedicijnen bieden niet alleen inzichten voor genezing, maar laten je ook je donkerste schaduwkanten en negatieve gedragingen zien. Dit inzicht kan soms erg pijnlijk zijn. Er waren momenten waarop ik de handdoek in de ring wilde gooien, maar gelukkig kreeg ik goede ondersteuning en begeleiding. Zonder deze steun had ik het niet volgehouden tijdens die momenten van terugval.
Plantmedicijnen en inheemse geneeskrachtige kruiden zijn voor mij ontzettend waardevol in het vinden en ontwikkelen van de juiste handvaten en bouwstenen om een zo gezond mogelijke omgeving te creëren waarin ik mijn volste potentieel kan bereiken.
Ik voel een diepe dankbaarheid voor de energie van deze wijze spirits, bij wie ik om raad en inzicht mag vragen.
Ik beschouw hen als mijn mentoren, die altijd oprecht en eerlijk naar me zijn. Ze tonen me mijn schaduwkanten, de aspecten van mezelf die ik klaar ben om te zien, niet alleen wat ik wil zien. Ze dagen me op een veilige manier uit om uit mijn comfortzone te stappen en confrontaties aan te gaan. En juist die rauwheid is de taal die ik begrijp en spreek.
“Ik dook diep in mezelf, op zoek naar mijn medicijn.
Daar dook het licht op aan het eind van mijn tunnel.”
Als iemand me destijds, jaren geleden, had verteld dat ik vandaag zou staan waar ik nu sta - zo sterk als ik me nu voel, volop genietend van het leven - dan had ik die persoon uitgelachen en de rug toegekeerd. Want geloof me, ik had nooit gedacht dat dit mogelijk was.
Mijn persoonlijke levenspad heeft vele uitdagende wegen gekend, maar tegen alle verwachtingen in heb ik mijn weg gevonden. Mijn verhaal is een bron van inspiratie, want als ik dit kon bereiken, gun ik anderen dezelfde mogelijkheid. Ik heb mezelf verder ontwikkeld om anderen in dit proces te kunnen ondersteunen.
Mijn werkwijze is geworteld in mijn eigen ervaringen en ontdekkingen, juist daardoor is die wijze zo krachtig en uniek.
Als je geïnteresseerd bent om hier meer over te lezen, kan dat via onderstaande knop.
Steeds opnieuw ben ik verwonderd over de reis die ik heb afgelegd. Telkens opnieuw denk ik dan:
"Als ik dit voor mezelf kan bereiken, kan ik ook een steunpilaar zijn voor anderen."
Dit is nu mijn levensmissie.
Dit is wat me elke dag motiveert om mijn leven voluit te leven. Dit is waar ik met heel mijn hart en ziel voor sta. Want ik geef nooit op. Als ik daarmee iets voor iemand anders kan betekenen, dan zal ik die kans nooit laten schieten.
Het gaat erom om te leren werken met wat het universum je in je handen legt.
Om niet alles meteen te bestempelen als een stoornis of probleem dat we moeten overwinnen.
We mogen dit zien als een geschenk.
Iets waar we mee mogen werken, omdat het universum weet dat we sterk genoeg zijn om ermee om te gaan.
Alles wat je nodig hebt zit al in je,
het is aan jou om dat naar boven te halen.
Daarin wil ik je de nodige handvaten aanbieden.
Mijn persoonlijke reis heeft me geleid naar het punt waar ik nu sta:
als ervaringsdeskundige en gids voor anderen die op zoek zijn naar innerlijke vrede, zelfacceptatie en persoonlijke groei.
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen de innerlijke kracht bezit om te genezen en de regisseur van zijn of haar eigen levensverhaal te worden.
Indien je jezelf herkent in mijn verhaal en voelt dat het tijd is voor verandering, nodig ik je uit om samen met mij die eerste stap te zetten. Samen kunnen we een veilige omgeving creëren waarin we inspiratie putten uit de vijf natuurelementen, openstaan voor spiritualiteit en de helende kracht van plantmedicijnen gebruiken om diepgaande inzichten te verkrijgen.
Ik ben hier om je te ondersteunen, te begeleiden en te inspireren tijdens jouw unieke reis. Samen zullen we werken aan het loslaten van oude patronen, het omarmen van je ware zelf en het creëren van een leven vol balans en dankbaarheid.
Neem vandaag nog de beslissing om jezelf deze kans op heling en groei te gunnen. Dit is jouw moment om die eerste stap te zetten op weg naar een leven dat in harmonie is met jouw diepste verlangens en potentieel.
Ik kijk er naar uit om met jou te werken en je te begeleiden. Aarzel niet om contact met mij op te nemen, je bent dit zo waard.